YARGITAY BOZMASI • SANIĞIN YOKLUĞUNDA KARAR VERİLMESİ
Özet
ÖZET: Sanık aleyhine verilmiş Yargıtay bozma kararına karşı sanıktan diyeceği sorulmadan yokluğunda karar verilmesi yasaya aykırıdır.
YARGITAY CEZA GENEL KURULU E: 2008/1-254 K: 2009/4 T: 27/01/09
Sanıkların müdahil A’ya sopayla vurmaları sonucu kafada sol frontoparietalde açık çökme kırığı, pnömaselafil, subaroknoid kanamaya, motor afazi, sesörinoral disfaziye ve organik beyin sendromuna neden olan, hayati tehlike geçirmesine, söz söyleme kabiliyetinin devamlı zaafına, organik beyin sendromunun devamlı akıl hastalığı niteliğinde olduğu Adli Tıp Kurumu İkinci İhtisas Kurulu raporu ile anlaşılmakla sanıkların eylemlerinin öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturduğu, gözetilerek, Sanık İ’in 765 sayılı TCK’nun 448, 62, 463, 51/1, 59 ve 5237 sayılı TCK’nın 81, 35, 29, 62. maddeleri, Sanık T’ın 765 sayılı TCK’nın 448, 62, 463, 51/1, 59, 81/2 ve 5237 sayılı TCK’nın 81, 35, 29, 62. maddeleri, Sanık L ‘ın 765 sayılı TCK’nun 448, 62, 463, 51/1, 55/3, 59. maddeleri ve 5237 sayılı TCK’nun 81, 35, 29, 31/3, 62. maddeleri gereğince yapılan uygulama sonuçlarının birbirleriyle karşılaştırılması, lehe olan uygulamanın belirlenmesi ve ona göre hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiş, Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesince, 22.04.2008 gün ve 33-75 sayı ile; sanıklar İ, T ve L’ın bozmaya karşı diyecekleri saptanmadan, eylemlerinin yaralama suçunu oluşturduğu gerekçesiyle ilk hükümde direnilmiştir.
Bu hükmün de sanıklar T, G, L,G,ve İ,G müdafiileri ile Katılan-Sanık A, G vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay C. Başsavcılığının “bozma” istekli 18.11.2008 gün ve 215154 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca incelenmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA GENEL KURULU KARARI
Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, suç niteliğinin belirlenmesine ilişkin ise de; İncelenen dosyada;
Sanıklar T. G. L. G ve İ. G’nin, katılan sanık A’ya yönelik eylemlerinin, öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturduğu gerekçesiyle bozulması üzerine, Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesince, sanıkların bozmaya karşı diyeceklerinin saptanması için adlarına çıkarılan meşruhatlı davetiyelerin, adresten taşınmaları nedeniyle iade edilmesi üzerine, 22.04.2008 gün ve 33-75 sayı ile sanıklar İ, T ve L’ın aleyhe bozmaya karşı diyecekleri saptanmadan eylemlerinin yaralama suçunu oluşturduğu gerekçesiyle ilk hükümde direnilmiştir.
Hükmün aleyhe bozulması halinde davaya yeniden bakacak mahkemece, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 326. maddesi gereğince sanıklardan bozmaya karşı diyeceklerinin sorulması zorunludur. Bu zorunluluk 1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren ancak 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca henüz uygulanma olanağına kavuşmayan 5271 sayılı Yasanın 307/2. maddesinde de vurgulanmıştır. 1412 sayılı Yasanın 326. maddesi uyarınca sanıklara, bozmada belirtilen ve aleyhlerinde sonuç doğuracak olan hususlarda beyanda bulunma, kendilerini savunma ve bu konudaki kanıtlarını sunma olanağı tanınmalıdır. Bu yasa hükmü, savunma hakkının sınırlanamayacağı ilkesine dayanan ve uyulmasında zorunluluk bulunan buyurucu kurallardandır.
Somut olayda, sanıklar aleyhine olduğu yönünde kuşku bulunmayan bozma kararına karşı, sanıklardan diyecekleri saptanmadan, yokluklarında karar verilmesi yasaya aykırıdır.
Bu itibarla diğer yönleri incelenmeyen direnme hükmünün öncelikle saptanan bu usul yanılgısı nedeniyle bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle;
1. Yerel Mahkeme direnme hükmünün, öncelikle saptanan bu usul yanılgısı nedeniyle BOZULMASINA,
2. Dosyanın, mahalline gönderilmek üzere Yargıtay C. Başsavcılığına TEVDİİNE, tebliğnamedeki istemden değişik gerekçeyle 27.01.2009 günü yapılan müzakerede oybirliği ile karar verildi.
